- Szczegóły
- Opublikowano: czwartek, 13, styczeń 2011 15:22
- Standardy audiodeskrypcji do produkcji audiowizualnych
- Strona 4
- Strona 5
- Strona 6
- Strona 7
- Strona 8
- Strona 9
- Strona 10
- Strona 11
- Strona 12
- Strona 13
- Strona 14
- Strona 15
- Strona 16
- Strona 17
- Strona 18
- Strona 19
- Strona 20
- Strona 21
- Strona 22
- Strona 23
- Strona 24
- Strona 25
- Strona 26
- Strona 27
- Strona 28
- Strona 29
- Strona 30
- Strona 31
- Strona 32
- Strona 33
- Strona 34
- Strona 35
- Strona 36
- Strona 37
- Strona 38
- Strona 39
- Strona 40
- Strona 41
- Strona 42
- Wszystkie strony
II Audiodeskrypcja produkcji audiowizualnych.
Audiodeskrypcja produkcji audiowizualnych polega na opisywaniu kluczowych treści wizualnych takich jak: przebieg akcji, język ciała, wyraz twarzy, sceneria, kostiumy. Audiodeskrypcja poprzez krótkie, precyzyjne i obiektywne opisy scen umożliwia widzom niewidomym samodzielną interpretację treści wizualnych, pozwala podążać za rozwijającym się wątkiem historii oraz usłyszeć i zrozumieć, co dzieje się na ekranie. W filmach, audycjach telewizyjnych audiodeskrypcja przybiera postać dodatkowej ścieżki dźwiękowej umieszczanej między dialogami. Nie wypełnia ona jednak każdej dostępnej przerwy.
Audiodeskrypcja to technika wspomagająca. Oznacza to, iż wspomaga, a nie zastępuje zdolności obserwacji osób niewidomych. Audiodeskryptor nie opowiada historii, lecz opisuje tworzące ją sceny, nie przedstawia własnych wniosków, ani motywów opisywanych postaci. Osoba, która pragnie rozpocząć samodzielną pracę audiodeskryptora, powinna być przeszkolona przez doświadczonego trenera audiodeskrypcji, a jej umiejętności tworzenia audiodeskrypcji sprawdzone i poddane ocenie. Od audiodeskryptora wymaga się wysokiej kultury języka i poprawności językowej, co oznacza, iż powinien on posiadać dobrą znajomość środków językowych oraz sprawność świadomego i krytycznego korzystania z nich, dobrą znajomość języka oraz sprawność jego używania. Poprawność językowa skryptu wyraża się poprzez stosowanie środków językowych zgodnych z obowiązującymi normami leksykalnymi, słowotwórczymi, znaczeniowymi, fleksyjnymi, frazeologicznymi i normami wymowy. Błędy językowe prowadzą do tego, iż odbiorcy audiodeskrypcji nie są w stanie prawidłowo wyobrazić lub zrozumieć opisywanej sceny, inaczej odczuwają opisywany obraz.
Joe Clark, kanadyjski pisarz i dziennikarz działający na rzecz dostępności mediów zauważa przy tym, iż audiodeskryptor nie tworzy audiodeskrypcji, by zaprezentować swoje umiejętności językowe lub ukazać walory swego głosu, a tworzy ją na rzecz widowni i produkcji. Dobry audiodeskryptor potrafi stać się niewidzialny, widzialnym czyniąc opisywany słowami obraz.
Nieprofesjonalnym postępowaniem jest dowolność tworzenia audiodeskrypcji. To umiejętność stosowania standardów audiodeskrypcji pozwala docenić jej treść.