Fundacja Audiodeskrypcja
Drzwi do kultury i sztuki

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 13, styczeń 2011 15:22

Choć upodobania widzów niewidomych wobec produkcji audiowizualnych są podobne do upodobań widzów widzących, to jednak popularność nie oznacza, iż wszystkie wysoko oceniane audycje nadają się do audiodeskrypcji. Należą do nich m.in. programy informacyjne, quizy i teleturnieje. Audiodeskrypcja zastosowana w audycjach, w których dominuje przekaz słowny, może sprawić, iż widz niewidomy by móc cokolwiek zrozumieć, będzie musiał dokonywać ustawicznej selekcji słyszanych treści, co w konsekwencji jest bardzo męczące. Audiodeskrypcja staje się wówczas bardziej przeszkodą, niż pomocą. Zanim rozpocznie się pisanie skryptu należy obejrzeć cały materiał, do którego audiodeskrypcja ma zostać przygotowana. Początkującym audiodeskryptorom zaleca się wykonywanie ćwiczeń zwiększających umiejętności obserwacji i koncentracji oraz wstępne oglądanie materiału bez obrazu. Odsłuchując ścieżkę dźwiękową po raz pierwszy należy zwrócić uwagę m.in. na treść dialogów, długość przerw pomiędzy nimi, ton głosu oraz rodzaj efektów dźwiękowych. Dzięki temu można lepiej wczuć się w sytuację odbiorcy niewidomego, zrozumieć jego potrzeby oraz ustalić to, co powinno zostać opisane, wybrać kluczowe elementy bez opisu, których widz niewidomy może czuć się zdezorientowany.

     Osoba oglądająca produkcję kilka razy może zauważyć błędy w ciągłości lub treści opisywanej sceny np. zegarek cyfrowy na nadgarstku rycerza, który w dłoni dzierży miecz, blizna widoczna na prawym policzku, w kolejnej scenie na lewym i ponownie na prawym. Audiodeskryptor nie powinien jednak zwracać na to uwagi widzów, gdyż tym samym odciągnie ich uwagę od tego, co istotne. Opis z obrazem oraz dźwiękiem mu towarzyszącym powinien zawsze stanowić spójną całość.

     Tworzenie skryptu ułatwia wgląd do scenariusza wybranej produkcji oraz listy dialogowej. W scenariuszu można znaleźć dodatkowe wskazówki opisu scen, które z różnych przyczyn mogą budzić wątpliwości pod względem składających się na nie treści wizualnych. Scenariusz nie powinien jednak stanowić głównego źródła opisu, jako że często zdarza się, iż ostateczna wersja produkcji audiowizualnej różni się od otrzymanej wersji jej scenariusza. Lista dialogowa ułatwia natomiast synchronizację opisów z dialogami. Na jej bazie można także tworzyć skrypt.

     Przystępując do pisania skryptu warto sprawdzić, czy używany edytor tekstu pozwala na wyświetlanie dwóch okien na ekranie. Dzięki temu można oglądać video w jednym oknie, zaś pisać skrypt w drugim. w ten sposób można łatwo skracać, zmieniać i dostosowywać opis do obrazu i dźwięków.