- Szczegóły
- Opublikowano: czwartek, 13, styczeń 2011 15:22
- Standardy audiodeskrypcji do produkcji audiowizualnych
- Strona 4
- Strona 5
- Strona 6
- Strona 7
- Strona 8
- Strona 9
- Strona 10
- Strona 11
- Strona 12
- Strona 13
- Strona 14
- Strona 15
- Strona 16
- Strona 17
- Strona 18
- Strona 19
- Strona 20
- Strona 21
- Strona 22
- Strona 23
- Strona 24
- Strona 25
- Strona 26
- Strona 27
- Strona 28
- Strona 29
- Strona 30
- Strona 31
- Strona 32
- Strona 33
- Strona 34
- Strona 35
- Strona 36
- Strona 37
- Strona 38
- Strona 39
- Strona 40
- Strona 41
- Strona 42
- Wszystkie strony
W ten sposób zachowana zostaje ciągłość fabuły. Bez audiodeskrypcji szybko zmieniających się obrazów na ekranie, widz niewidomy może czuć się zdezorientowany lub zagubić wątek historii.
Przy opisywaniu zmian sceny pomocna bywa informacja na temat zmiany pory dnia lub roku, która odzwierciedla także upływ czasu. Tworząc opis sceny należy pamiętać o wzajemnym współdziałaniu wszystkich czynników w danym momencie akcji i opisaniu jedynie tych elementów, które są niezbędne by zrozumieć jej sens, umożliwiają logiczne przejście do dalszej części fabuły.
Błąd w audiodeskrypcji:
Audiodeskrypcja:
Z parapetu zeskakuje wysoki brunet. Podchodzi do Ludwika.
[RYSIEK:]
- Tu się patrz, klarnecie!
Audiodeskrypcja:
Uderza Ludwika w czoło.
W opisie sceny zabrakło kluczowej informacji o tym, gdzie nakazuje patrzeć Ludwikowi Rysiek. W wyniku tego scena stała się nie czytelna. Nawet, jeśli czas jest ograniczony, opis sceny należy stworzyć tak, by widz niewidomy zrozumiał jej sens.
Przykład:
Audiodeskrypcja:
Z parapetu zeskakuje wysoki brunet. Palcem wskazuje Ludwikowi swoje buty.
[RYSIEK:]
- Tu się patrz, klarnecie!
Audiodeskrypcja:
Uderza Ludwika w czoło.
Opis sceny wymaga przedstawienia postaci w ruchu i w działaniu. Zawiera zarówno opisy elementów nieruchomych - tło czy sceneria, jak i dynamicznych tzn. zmieniających się i zachodzących zdarzeń.