Elementy te w audiodeskrypcji powinny być ze sobą ściśle powiązane.

 

Przykład:

Audiodeskrypcja:

Noc. Ulica. Na chodniku zaparkowany samochód. Przy drzwiach kierowcy od strony ulicy kobieta. W mokrym asfalcie odbija się światło latarni. Opona pędem wjeżdża w kałużę. Woda rozchlapuje się. Czarna maska samochodu uderza w kobietę. Jej ciało osuwa się. Czarny samochód w oddali wtapia się w czerń nocy.

 

     W audiodeskrypcji sceny nie przedstawia się zamiarów i motywów bohaterów. Audiodeskrypcja nigdy nie odpowiada na pytanie dlaczego i po co?

 

Błąd w audiodeskrypcji:

Audiodeskrypcja:

Żołnierze wchodzą do jeziora. Oburącz unoszą karabiny ponad głowy, aby ich nie zamoczyć.

 

     Audiodeskrypcja ma umożliwić widzom niewidomym samodzielną interpretację, podobnie jak obraz umożliwia to osobie widzącej. Z powyższego opisu sceny powinien zostać zatem usunięty fragment wyjaśniający dlaczego po wejściu do jeziora żołnierze podnoszą karabiny ponad głowę.

 

Przykład:

Audiodeskrypcja:

Żołnierze wchodzą do jeziora. Oburącz unoszą karabiny ponad głowy.

 

      W audiodeskrypcji sceny dynamikę opisywanego zdarzenia uzyskujemy poprzez krótkie frazy, określające daną czynność.

 

Przykład:

Audiodeskrypcja:

Mężczyzna dosiada gniadego konia. Lewą ręką zaciąga wodze. Koń lekko unosi przednie kończyny.

 

     W opisach unikamy pełnych, złożonych zdań oraz spójników. Każde słowo, fraza lub zdanie powinno być obrazem. Najczęściej używanymi znakami interpunkcyjnymi w audiodeskrypcji są kropka i przecinek. 

Korzystanie z Witryny oznacza zgodę na wykorzystywanie plików cookie, z których niektóre mogą być już zapisane w folderze przeglądarki. Jeśli chcesz wyłączyć opcje zapisywania plików cookie, możesz to zrobić, zmieniając ustawienia swojej przeglądarki. Zapoznaj się z naszą polityką prywatności.

Akceptuję.