- Szczegóły
- Opublikowano: czwartek, 13, styczeń 2011 15:22
- Standardy audiodeskrypcji do produkcji audiowizualnych
- Strona 4
- Strona 5
- Strona 6
- Strona 7
- Strona 8
- Strona 9
- Strona 10
- Strona 11
- Strona 12
- Strona 13
- Strona 14
- Strona 15
- Strona 16
- Strona 17
- Strona 18
- Strona 19
- Strona 20
- Strona 21
- Strona 22
- Strona 23
- Strona 24
- Strona 25
- Strona 26
- Strona 27
- Strona 28
- Strona 29
- Strona 30
- Strona 31
- Strona 32
- Strona 33
- Strona 34
- Strona 35
- Strona 36
- Strona 37
- Strona 38
- Strona 39
- Strona 40
- Strona 41
- Strona 42
- Wszystkie strony
Nie obawiaj się używania kolorów w opisach. Kolory są integralną częścią świata i dlatego nie powinno się ich unikać. Nawet osoby niewidome od urodzenia, które nigdy nie widziały barw, potrafią je skojarzyć z przedmiotem z własnego otoczenia, wrażeniem dotykowym, wonią lub emocjami, które towarzyszyły im podczas poznawania danej barwy. Większa część osób niewidomych, to osoby ociemniałe, które zachowały pamięć wzrokową, dzięki czemu zachowały w pamięci kolory. Nie opisuj postaci przez zaprzeczenie, nie pisz o tym, kim dana postać nie jest oraz nie opisuj tego, czego nie ma np. nie uśmiecha się, nie jest pielęgniarką, nie mieszka w tym domu, nie ma włosów, nie nosi kapelusza. Nigdy nie charakteryzuj postaci. Każdy bohater demonstruje cechy swego charakteru w różnych okolicznościach. Zamiast podawania cech charakteru wybranej postaci, oceny jej postępowania i relacji z otoczeniem poprzez subiektywne przysłówki i przymiotniki typu leniwy, życzliwy, złośliwy, tolerancyjny, wyrozumiały, serdeczny, ciepły, obojętny, krytyczny, wrogi, lekceważący, zarozumiały, opisuj zachowania postaci, tak by odbiorca niewidomy mógł samodzielnie wnioskować o cechach jej charakteru i budować swój stosunek do niej. Zamiast określać emocje bohatera opisz cechy, które na nie wskazują np. marszczy brwi, zaciska usta, zaciska pięści, uśmiecha się szeroko, szeroko otwiera usta, mruży powieki. Pamiętaj, iż widz niewidomy podobnie jak widzący, woli odkrywać cechy bohaterów, obserwując ich zachowania podczas rozwoju akcji. Przy opisywaniu wyrazu twarzy, zwróć uwagę na to, iż widz niewidomy usłyszy go w kontekście, w jakim dana akcja się rozgrywa. Zamiast interpretować mimikę twarzy, opisz cechy, które ją charakteryzują. Zwróć uwagę na to, iż widz niewidomy obserwuje postać w konkretnej sytuacji, słyszy i odczytuje emocje w tonie głosu, czy też śmiechu bohatera. Znaczenie mimiki twarzy zmienia się wraz z kontekstem i tylko w nim powinno być odczytywane. Jeśli bohater „puszcza oko”, może to oznaczać, iż jest on kimś zainteresowany, że chce przekazać komuś potajemną wiadomość, iż nie należy przyjmować czegoś poważnie, itd.
Przykład:
[Laura zwraca się do matki:]
- Nie zostawiaj mnie tutaj.