- Szczegóły
- Opublikowano: czwartek, 13, styczeń 2011 15:22
- Standardy audiodeskrypcji do produkcji audiowizualnych
- Strona 4
- Strona 5
- Strona 6
- Strona 7
- Strona 8
- Strona 9
- Strona 10
- Strona 11
- Strona 12
- Strona 13
- Strona 14
- Strona 15
- Strona 16
- Strona 17
- Strona 18
- Strona 19
- Strona 20
- Strona 21
- Strona 22
- Strona 23
- Strona 24
- Strona 25
- Strona 26
- Strona 27
- Strona 28
- Strona 29
- Strona 30
- Strona 31
- Strona 32
- Strona 33
- Strona 34
- Strona 35
- Strona 36
- Strona 37
- Strona 38
- Strona 39
- Strona 40
- Strona 41
- Strona 42
- Wszystkie strony
Audiodeskrypcja:
Matka wychodzi. Drzwi się zamykają. Podbródek dziewczynki drży. W oczach pojawiają się łzy.
Główni bohaterowie oraz inne postaci, które odgrywają istotną rolę w przebiegu akcji powinny być opisywane krótkimi frazami. Przedstawienie i opis postaci pojawia się wraz z pojawieniem się postaci po raz pierwszy w akcji. Imiona i nazwiska, relacje i związek między bohaterami podaje się wówczas, kiedy nie jest to tajemnicą i w taki sposób bohaterowie zwracają się do siebie nawzajem. Wyjątek stanowią postaci, których tożsamość jest ukrywana. Jeśli zostaje ona ujawniona w kolejnych scenach, to powinno mieć to odzwierciedlenie w audiodeskrypcji. Zanim tożsamość zostanie odkryta, w audiodeskrypcji przedstawiamy jedynie to, co jest w stanie zauważyć każda osoba oglądająca film. Mogą to być:
- przybliżony wiek danej postaci np. około 30 letni mężczyzna, kobieta w średnim wieku, staruszek, nastolatka;
- charakterystyczne cechy jej wyglądu np. czarny, filcowy kapelusz, rude, długie, kręcone włosy, blizna, pieprzyk;
- pełniona funkcja np. mechanik, policjant, pielęgniarka, dzięki czemu odbiorca później bez problemu będzie mógł sobie przypomnieć daną postać.
Pamiętaj by przypisaną cechę zawsze kojarzyć z daną postacią, dopóty jej tożsamość nie zostanie ujawniona. Jeśli np. w pierwszej scenie został opisany jedynie kolor włosów i ubiór małego chłopca, a dopiero kilka scen dalej ten sam chłopiec pojawia się ponownie w towarzystwie mężczyzny, który okazuje się, iż jest jego ojcem i zwraca się do niego po imieniu, to w audiodeskrypcji tej sceny powinny ponownie zostać przytoczone cechy wyglądu chłopca, które zostały wymienione w audiodeskrypcji pierwszej sceny. Dzięki temu widz niewidomy będzie mógł skojarzyć, iż chłopiec występujący w pierwszej scenie i chłopiec z ojcem, to ta sama postać.
Podobna zasada obowiązuje w przypadku przedmiotów, które dopiero w późniejszych scenach okazują się kluczowe dla zrozumienia sensu akcji np. zapalniczka, która zostaje znaleziona przy zgliszczach po pożarze, a która dużo wcześniej pojawiła się tylko raz w dłoni jednego z bohaterów.
Dezorientację mogą wprowadzać nagłe zmiany w opisywaniu postaci. Jeśli dokładny wiek postaci jest znany lub istotny dla akcji nie wahaj się go podać.