- Szczegóły
- Opublikowano: czwartek, 13, styczeń 2011 15:22
- Standardy audiodeskrypcji do produkcji audiowizualnych
- Strona 4
- Strona 5
- Strona 6
- Strona 7
- Strona 8
- Strona 9
- Strona 10
- Strona 11
- Strona 12
- Strona 13
- Strona 14
- Strona 15
- Strona 16
- Strona 17
- Strona 18
- Strona 19
- Strona 20
- Strona 21
- Strona 22
- Strona 23
- Strona 24
- Strona 25
- Strona 26
- Strona 27
- Strona 28
- Strona 29
- Strona 30
- Strona 31
- Strona 32
- Strona 33
- Strona 34
- Strona 35
- Strona 36
- Strona 37
- Strona 38
- Strona 39
- Strona 40
- Strona 41
- Strona 42
- Wszystkie strony
IV Nagranie skryptu.
Gotowy skrypt posiada wskazówki umożliwiające prawidłową synchronizację treści audiodeskrypcji z produkcją audiowizualną. Przy nagraniu bardzo ważne jest, by osoba, która będzie odczytywać skrypt, przygotowała się do tego zadania. Bez właściwej synchronizacji treści audiodeskrypcji z obrazem i ścieżką dźwiękową filmu, audiodeskrypcja nie spełnia swego celu i utrudnia prawidłowy odbiór produkcji. Przed nagraniem skrypt powinien być zatem kilka razy odczytany podczas odtwarzania materiału audiowizualnego. Zwróć uwagę, czy czasówka w skrypcie odpowiada tej, która wyświetla się w oknie Twego oprogramowania umożliwiającego nagrywanie. Jeśli zauważysz różnice, to należy je nanieść przed nagraniem. Nawet minimalne przesunięcia mogą spowodować, iż audiodeskrypcja nie będzie dostosowana ani do treści wizualnej, ani do dialogów i efektów dźwiękowych. Zwróć uwagę, które fragmenty audiodeskrypcji należy przeczytać wolniej, a które stanowczo szybciej. Przeciętny czas nagrania audiodeskrypcji do godzinnej produkcji waha się od dwóch do dwóch i pół godziny.
Dobra audiodeskrypcja powinna być neutralna i dyskretna, lecz nie monotonna i jednostajna. Ton głosu nie powinien odciągać uwagi widza od treści produkcji, lecz być w nią wpisany, być z nią spójny. Jego celem jest malowanie obrazu tak, by widz niewidomy zapomniał o tym, iż słucha, a zaczął widzieć obrazy poprzez słowa. Każde słowo powinno być wyraźne i dobrze słyszalne. Każdy audiodeskryptor musi ćwiczyć aparat głosowy poprzez sztukę retoryki oraz modulację głosu. Głos ludzki, jest doskonałym narzędziem malarskim, jak mawiają muzycy. Intonacją i modulacją głosu można wyczarować nastroje i tworzyć ich dramaturgię – uspokajać, zaciekawiać, przykuwać uwagę. Głosem można też wyrażać wątpliwości albo rozśmieszać. Różnorodnością barwy głosu tworzyć półcienie i malować niedomówienia. Odpowiednim frazowaniem i akcentowaniem eksponować te elementy obrazu, na których nam szczególnie zależy. Tonem głosu i sposobem mówienia „wyzwalać emocje”, wzmacniać lub osłabiać odbiór obrazu. Świadomość indywidualnych możliwości głosowych i treningi służące doskonaleniu umiejętności operowania głosem, sprawiają, iż staje się on fantastycznym środkiem wyrazu. Głos lektora powinien odpowiadać naturze programu. Oddawać napięcie, ale nie stawać się melodramatyczny.