Szczegóły
Opublikowano: czwartek, 13, styczeń 2011 15:22
Strona 39 z 40

 

Audiodeskrypcja w komedii, powinna być odczytywana wesoło, radośnie z delikatnym uśmiechem w głosie, a nie głosem patetycznym i wzniosłym. Audiodeskryptor nie powinien się śmiać, choć opisywana scena może wzbudzać śmiech.

     Poziom głośności audiodeskrypcji powinien zostać dostosowany do poziomu głośności oryginalnej ścieżki dźwiękowej produkcji. Jeśli dźwięk tła nagle staje się głośny, to powinien zostać nieco ściszony, tak by widz niewidomy mógł w komfortowy sposób usłyszeć zarówno tło dźwiękowe oraz audiodeskrypcję. W innym przypadku osoba niewidoma może nie zrozumieć audiodeskrypcji pojawiającej się podczas głośnych efektów dźwiękowych. W przypadku odczytywania napisów ton głosu powinien zostać zmieniony, tak by osoba niewidoma zauważyła różnicę między głosem odczytującym audiodeskrypcję i głosem odczytującym napisy. Zmianę tonu głosu można stworzyć poprzez wprowadzenie drugiego lektora, który odczyta napisy. Jeśli np. mężczyzna odczytuje audiodeskrypcję, napisy może odczytać kobieta.

     Kiedy audiodeskryptor lub lektor będzie przygotowany, sprawdzona zostanie synchronizacja audiodeskrypcji z obrazem, dostosowane zostanie tempo, ustalony będzie poziom głośności, można wówczas przystąpić do nagrywania skryptu. Po nagraniu skryptu konieczne jest jego ponowne odsłuchanie w celu sprawdzenia, czy dobrze została ustalona synchronizacja audiodeskrypcji z tłem dźwiękowym i warstwą wizualną, czy treść nagrania zgadza się z treścią audiodeskrypcji, czy jakość nagrania nie utrudnia odbioru produkcji audiowizualnej.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Korzystanie z Witryny oznacza zgodę na wykorzystywanie plików cookie, z których niektóre mogą być już zapisane w folderze przeglądarki. Jeśli chcesz wyłączyć opcje zapisywania plików cookie, możesz to zrobić, zmieniając ustawienia swojej przeglądarki. Zapoznaj się z naszą polityką prywatności.

Akceptuję.